Interventie om een dierbare te confronteren met een verslaving

Mensen die kampen met een verslaving aan een middel of een gewoonte hebben vaak gewoon werk, houden er een sociaal leven op na en kunnen soms zelfs succesvol lijken. Daarom kunnen ze hun verslaving soms lang verborgen houden. Bovendien zal iemand die verslaafd is, dat in de regel lang ontkennen. Ondertussen draagt iemand die verslaafd is aan alcohol, drugs, medicijnen, pijnstillers, gamen, seks of gokken, een groot geheim met zich mee. Daarbij komt dat verslaving vaak gepaard gaat met schaamte en ontkenning, waardoor het vragen om hulp wordt steeds moeilijker wordt. Als jij tot de naaste omgeving behoort van een persoon met verslavingsproblematiek moet je toezien hoe jouw partner, vriend, kind, ouder of collega, door zijn of haar verslaving steeds verder afglijdt. De boodschap waarmee je jouw dierbare vraagt en smeekt om professionele hulp te zoeken of geboden hulp te accepteren, komt niet binnen.

Vaak zoekt iemand met een verslaving pas hulp als er niets meer te verliezen is en vanzelfsprekend wil je dat voor jouw dierbare voorkomen. Dat is mogelijk door samen met een professionele verslavingsdeskundige een interventie te plegen. In dit blog behandelen we de vraag: wat betekent de term interventies? Daarnaast belichten we de stappen die worden gezet wanneer je de hulp van een interventionist inroept om iemand uit je naaste omgeving te confronteren met een verslaving, met als doel hem of haar de hulp te laten accepteren.

Neutrale derde partij

Meestal worden interventies uitgevoerd door vrienden, geliefden of familie van de persoon die verslaafd is, in samenwerking met een (medische) professional, coach of arts. Elke naaste van iemand die verslaafd is, kan bij een gespecialiseerde GGZ-instelling een interventie aanvragen. Als je deze keuze maakt, is het verstandig om een interventionist in te schakelen die het belang van gezinsbetrokkenheid in het verslavingsherstel-proces begrijpt. Vrienden en familie hebben weliswaar goede bedoelingen, maar missen meestal de vaardigheden en de objectiviteit die nodig zijn om effectief te zijn tijdens het interventieproces. Omdat die niet in dezelfde mate emotioneel betrokken is zoals de naast omgeving van een verslaafde, kan een professionele interventionist de situatie benaderen als een neutrale derde partij. Het is van groot belang om iemand in het voortraject en in de kamer te hebben die kalm kan blijven wanneer de emoties hoog oplopen.

Bij een interventie komen de volgende stappen aan bod:

• Intakegesprek met de mensen die de interventie voor hun naaste aanvragen;

• Plannen van de manier waarop en wanneer de interventie zal plaatsvinden;

• Het plegen van de interventie door de professionele interventionist;

• Als de persoon die verslaafd is de hulp aanvaardt, krijgt die vervolgens een behandeling;

• Om een terugval te voorkomen, volgt nazorg na de behandeling van de verslavingsproblematiek.

Impact van verslaving op het gezin

Na het mislukken van informele discussies en aanmoediging om hulp te zoeken, ‍is het overwegen van een interventie vaak het laatste redmiddel. Het team van specialisten op het gebied

van verslavingszorg van een gespecialiseerde GGZ-instelling kunnen de belanghebbenden in dit proces begeleiden. ‍Veelal is het lastig om in te schatten wanneer een interventie nodig is. Een nauwkeurige beoordeling van de situatie zal de kans op een effectieve interventie aanzienlijk vergroten. Voorafgaand aan een interventie wordt geadviseerd over de beste aanpak en wordt de situatie beoordeeld. Kenmerkend aan de werkwijze van de professionele interventionisten is dat zij als geen ander begrijpen wat de impact van de verslaving op het gezin is. Daarom benaderen deze specialisten de situatie dusdanig dat de interventie aan het hele gezin ten goede komt. Tijdens een interventie komen deze mensen samen om de verslaving van de persoon te bespreken en diegene aan te moedigen om een ​​behandeling te zoeken of naar een revalidatiecentrum te gaan.